Το τρέχον μοντέλο για το αδυνάτισμα έχει ως εξής:

Φάε λιγότερο – Ασκήσου περισσότερο

Μήπως όμως μια τέτοια αντίληψη αποτελεί υπεραπλούστευση και υποτιμά την πολυπλοκότητα με την οποία δουλεύει το σώμα μας;

Είναι γεγονός πως με μια τέτοια προσέγγιση, όντως χάνουμε κιλά. Αυτό που μας διαφεύγει όμως είναι πως το 99% των ατόμων ξαναπαίρνει το χαμένο βάρος…

Γιατί; Πού υπάρχει το λάθος; Είναι το λάθος στο άτομο ή μήπως είναι στην προσέγγιση;

Τα τελευταία χρόνια μια νέα αντίληψη σχηματίζεται στην επιστήμη της διατροφής και της διαχείρισης του σωματικού βάρους, μια αντίληψη που κατανοεί πως το λάθος βρίσκεται στο μοντέλο, όχι τόσο στο άτομο.

Παρακάτω εξηγώ μερικούς από τους λόγους.

Το πόσο τρώμε ελέγχεται από τον υποθάλαμο

Είναι λάθος να περιμένουμε από κάποιον να ελέγξει την όρεξη του. Όταν ζητάμε από κάποιον να φάει λιγότερο είναι σαν να του ζητάμε να αναπνέει λιγότερο, να διψάει λιγότερο, να κοιμάται λιγότερο κτλ. Η όρεξη μας δεν αποτελεί εξαίρεση. Το σώμα αποφασίζει πόσο λίπος είναι απαραίτητο για να διασφαλιστεί η επιβίωση του οργανισμού και δημιουργεί αίσθημα πείνας ή απουσία αυτής προκειμένου να φέρει το σώμα στα κιλά που το σώμα αισθάνεται “ασφάλεια”.

Μειώνω θερμίδες = ρίχνω μεταβολισμό

Όταν μειώνουμε τις απαραίτητες για την λειτουργία του οργανισμού μας θερμίδες, το σώμα πιστεύει ότι βρίσκεται σε αφιλόξενο περιβάλλον. Για να μπορέσει να επιβιώσει σε τέτοιες συνθήκες το σώμα σταδιακά προσαρμόζεται. Μειώνει τις καύσεις του και έχει την τάση να κράτα την όποια ενέργεια δέχεται υπό τη μορφή λίπους. Όταν κάνουμε δίαιτα κάτι τέτοιο το διαπιστώνουμε στην πράξη. Κόβουμε θερμίδες και αρχικά αδυνατίζουμε. Σταδιακά όμως ο ρυθμός που φεύγουν τα κιλά μειώνεται έως ότου τελικά μηδενίζεται και εμείς σταματάμε να χάνουμε άλλα κιλά. Απογοητευόμαστε, παρατάμε τη δίαιτα, και δυστυχώς βλέπουμε τα κιλά σιγά σιγά να έρχονται πίσω…

Δεν έχει να κάνει μόνο με τις θερμίδες! 

Τι ποιότητα έχουν οι θερμίδες που καταναλώνουμε; Είναι το ίδιο να φάω 500 θερμίδες υδατάνθρακα με το να φάω 500 θερμίδες ενός πλήρους γεύματος; Πότε θα ξαναπεινάσω; Σύντομα ή αργά; Θα έχω καταναλώσει τις θερμίδες του προηγούμενου γεύματος όταν θα ξαναφάω; Η αλήθεια είναι πως κάποιες θερμίδες με κρατάνε καλύτερα από άλλες, και κάποιες θερμίδες (όσο λίγες κι αν είναι) εμποδίζουν την απελευθέρωση του αποθηκευμένου λίπους που θέλω να αξιοποιήσω για να χάσω κιλά.

Δεν έχει να κάνει μόνο με τη διατροφή!

Οι ορμόνες επηρεάζουν τη ρύθμιση του λιπώδους ιστού και του μεταβολισμού. Άλλες ανάγκες έχει το γυναικείο σώμα, άλλες το αντρικό. Αλλιώς χρησιμοποιούμε την ενέργεια μας όταν βρισκόμαστε στην εφηβεία, στην μέση ηλικία, στην εμμηνόπαυση. Και βεβαία δεν έχει να κάνει μόνο με το κορμί αλλά και με την ψυχολογία μας. Άλλη ισορροπία ορμονών όταν είμαστε χαλαροί και χαρούμενοι, άλλη όταν είμαστε καταπονημένοι, στρεσαρισμένοι, πιεσμένοι.

Και η απόλαυση; Απαγορεύεται; 

Όπως και κάθε άλλο θηλαστικό έτσι και εμείς έχουμε ψυχοσωματική ανάγκη για απόλαυση. Η διατροφή είναι ένα πολύ βασικό κομμάτι από το οποίο μπορούμε να αντλήσουμε ευχαρίστηση και με το να στρεφόμαστε σε αυστηρά διατροφικά προγράμματα φθείρουμε όχι μόνο το σώμα μας αλλά και τον ψυχισμό μας. Για πόσο καιρό να πειθαρχήσει κανείς τρώγοντας άνοστες σούπες, φρυγανιές με ανθότυρο, στεγνά στήθη κοτόπουλου;

Συμπέρασμα

Τα πράγματα είναι τελικά πιο περίπλοκα… Ένα μοντέλο που δεν αντιλαμβάνεται τις διάφορες συνιστώσες του προβλήματος είναι καταδικασμένο να αποτύχει.

Και το ερώτημα που δημιουργείται είναι: Μπορώ να αδυνατίσω με άλλο τρόπο; Μπορώ να χάσω κιλά χωρίς να ρίξω το μεταβολισμό μου, χωρίς να ταλαιπωρηθώ; Μπορώ να χάσω κιλά χωρίς να τιμωρώ τον εαυτό μου πειθαρχώντας σε διατροφικά πρέπει και απολαμβάνοντας την τροφή;

Ναι μπορείτε! Δείτε πώς εδώ.